ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ: ΣΥΝΤΑΓΕΣ  ΦΑΓΗΤΑ  ΓΛΥΚΑ  ΓΕΥΣΕΙΣ

Ταξίδια νοερά στην Αίγυπτο περασμένων αιώνων μέσα από
άπειρες τοιχογραφίες που απεικονίζουν την καθημερινή
ζωή.

Ψαράδες στις όχθες του Νείλου, άνδρες σε γεωργικές
εργασίες, γυναίκες που ζυμώνουν, μαγειρεύουν και παρασκευάζουν
μπύρα.

Συνταγές, καταγεγραμμένες από την εποχή των Φαραώ σε
παπύρους.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν την τέχνη της παρασκευής
ψωμιού από τα προϊστορικά χρόνια
.

Αιγύπτιοι ψήστες δίδαξαν την τέχνη της αρτοποιΐας στους αρχαίους
Έλληνες. Από το 1680 π.Χ., οι Αιγύπτιοι έψηναν ψωμιά με μαγιά σε
τρεις τύπους με σιτάρι για την αριστοκρατία, με κριθάρι για το λαό
και με καλαμπόκι για τους φτωχούς.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εισήγαγαν πολλές νέες τροφές στο μεσογειακό
κόσμο. Από το 4000π.Χ. είχαν εισάγει το καρπούζι από την Ν.Αφρική
και το σύκο από την Μ.Ασία. Από το 1200μ.Χ. έκαναν εισαγωγή κανέλας
από την Κεϋλάνη. Εφηύραν τον τρόπο συντήρησης του κρέατος με
αφυδάτωση και ανακάλυψαν τα αυγά εκκολάπτονται όταν θάβονται στην
κοπριά. Τέλος, έφτιαξαν τυρί και μπύρα από κριθάρι, χουρμάδες και
νερό. Το μέλι ήταν η κύρια γλυκαντική ουσία.

Την 4η χιλιετία π.Χ. η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο. Το 332π.Χ.
η Αίγυπτος κατακτάται από τον Μέγα Αλέξανδρο και η ελληνική επιρροή
αλλάζει την εικόνα της. Ακολουθούν οι Ρωμαίοι, το 30μ.Χ., που
αξιοποιούν τα εύφορα εδάφη της, αναπτύσσοντας τις καλλιέργειες, με
αποτέλεσμα όλα τα σιτηρά για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να προέρχονται
από την Αίγυπτο.

Για τα επόμενα 250 χρόνια, εγκαθίστανται στην Αίγυπτο οι
Βυζαντινοί και η χώρα τροφοδοτεί με τα σιτηρά της τη Βυζαντινή
Αυτοκρατορία. Η Αίγυπτος την εποχή εκείνη ήταν χριστιανική με
δυτικές συνήθειες και δυτική κουζίνα. Στα 1000 περίπου χρόνια που
μεσολαβούν από τους ελληνιστικούς χρόνους μέχρι την κατάκτηση της
χώρας από τους Άραβες, υπάρχει μια ανταλλαγή προϊόντων ανάμεσα στις
αγορές της Ευρώπης και της Αιγύπτου. Νέες ποικιλίες φρούτων,
λαχανικών και αρωματικών φυτών έρχονται στη χώρα.

Η χώρα αλλάζει με τον ερχομό των Αράβων. Ο μωαμεθανισμός
(642μ.Χ.) γίνεται η επίσημη θρησκεία και τότε αλλάζουν και οι
διατροφικές συνήθειες των Αιγυπτίων. Οι Άραβες φέρνουν τα
μπαχαρικά. Φέρνουν όμως και τα αγαπημένα φαγητά των μωαμεθανών, το
πιλάφι με αρνί, το ρυζόγαλο με τους χουρμάδες και αργότερα τα
πλούσια εδέσματα της Περσίας – γεμιστά λαχανικά, περίτεχνα πιάτα με
εξωτικές σάλτσες και σιρόπια φρούτων καθώς και έντονο χρώμα μέσα
στο πιάτο. Τότε εμφανίζεται και το φακόρυζο (Maasadara ή
Mujaddata), το φαγητό όπου ενώνονται το ρύζι των κατακτητών Αράβων
με τις φακές των κατακτημένων Αιγυπτίων. Εκτός από τις φακές και
άλλα όσπρια, όπως τα ρεβίθια ή τα μικρά κουκιά, τα φούλια, αρχίζουν
να παίρνουν τη θέση τους στη διατροφή του αιγυπτιακού λαού. Η φακή
ήταν από παλιά ένα από τα κύρια προϊόντα εξαγωγής στα χώρες της
Ευρώπης.

Όταν οι Τούρκοι κατακτούν τη χώρα (1517μ.Χ.) στο τραπέζι των
Αιγυπτίων εμφανίζονται τα κεμπάπ, το πλιγούρι, το καταΐφι (konafa).
Οι οικογένειες της αστικής τάξης υιοθετούν τις συνήθειες της
τουρκικής αριστοκρατίας.

Τα προϊόντα είναι ακριβώς τα ίδια όπως ήταν από την εποχή των
Φαραώ. Τα λαχανικά, τα σιτηρά και τα όσπρια είναι τα ίδια που
καλλιεργούσαν και οι ίδιοι για να τραφούν καθώς και το φρέσκο κρέας
και τα αρωματικά βότανα.Φρέσκο κρέας με λαχανικά, αρωματικά βότανα
και μια πινελιά από μπαχάρια, θεωρείται κληρονομιά από τους
προγόνους τους Φαραώ.

Στα εύφορα εδάφη του Νείλου οι καλλιέργειες δίνουν τρεις και
τέσσερις σοδειές το χρόνο. Τα φρούτα και τα λαχανικά του Νείλου
είναι γνωστά για τα εξαιρετικά τους αρώματα.

Από τα λαχανικά ξεχωρίζουν τα μικρά αγγουράκια, που θεωρούνται
τα νοστιμότερα στον κόσμο, οι ξενόφερτες, αλλά τόσο νόστιμες
ντομάτες που παίρνουν από το έδαφος της Αιγύπτου ξεχωριστό άρωμα
και γεύση και οι άπειρες ποικιλίες κολοκυθιών, οι μικρές μπάμιες,
οι μελιτζάνες, οι αγκινάρες, τα κρεμμύδια.Τα κρεμμύδια της Αιγύπτου
μαζί με τα σκόρδα και το μαϊντανό ήταν το μεροκάματο των χιλιάδων
εργατών που δούλευαν για χρόνια για να χτιστεί η Πυραμίδα του
Χέσπα.

Σημαντική θέση ανάμεσα στα χορταρικά, παρά την ταπεινότητά της,
κατέχει ένα είδος μολόχας, που προσφέρει τα βαθυπράσινα, σαρκώδη
φύλλα της για να γίνει η παχύρρευστη , πολύτιμη, κολλώδης σούπα
Molokhiyya, το εθνικό πιάτο της Αιγύπτου. Η γεύση της είναι τόσο
αμφιλεγόμενη, που εκτός από τους Αιγυπτίους που την έχουν ως
βάλσαμο, υπάρχουν άλλοι που τη λατρεύουν και άλλοι που δεν τη
δοκιμάζουν καν. Χαρακτηριστικά, ο χαλίφης ο Αλ Χακίμ, που την
απεχθανόταν, έβγαλε ένα φιρμάνι γύρω στον 11οαι. και για
χρόνια είχε απαγορεύσει να τη μαγειρεύουν. Δεν τα κατάφερε όμως
τελικά και η μολοχία άρχισε πάλι, μετά από καιρό, να σιγοβράζει στα
αιγυπτιακά τσουκάλια.

Στις όχθες του ποταμού εκτρέφονται βοοειδή, κυρίως για το γάλα,
το γιαούρτι και για μία μάλλον υποτυπώδη τυροκομία. Πολλά πουλερικά
αλλά και περιστέρια εκτρέφονται συστηματικά μια και το κρέας τους
θεωρείται εξαιρετική λιχουδιά.

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ  – ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Τα κυρίως γεύματα αποτελούνται από σούπες, μοσχαρίσιο κρέας,
αρνί αλλά και περιστέρι που είναι πολύ δημοφιλές. Τα γεμιστά
περιστέρια η αδυναμία των Αιγυπτίων, σερβίρονται με μπύρα.

Η αιγυπτιακή κουζίνα είναι ιδιαίτερα οικεία σε όσους έχουν
ταξιδέψει στην Τουρκία και στις Αραβικές χώρες. Η ποικιλία
των Αιγυπτιακών συνταγών,
είναι ανεξάντλητη. Οι
Αιγύπτιοι προτιμούν τις έντονες γεύσεις.
Το σκόρδο και το
κρεμμύδι υπάρχει στην καθημερινή τους διατροφή, καθώς πιστεύουν ότι
βελτιώνουν την υγεία τους. Τα ψάρια και τα κρέατα μαρινάρονται με
βότανα και μπαχαρικά δίνοντας  ιδιαίτερες γεύσεις.

Η βάση της διατροφής κάθε Άραβα είναι το ψωμί που
λέγεται Asu δηλαδή ζωή. Η κουζίνα της είναι επηρεασμένη από την
αραβική και οθωμανική γαστρονομία.
Εκτός από τα διάφορα
κεμπάπ, φαλάφελ, χούμους κλπ., στην  Αίγυπτο θα βρείτε επίσης
ένα είδος στραπατσάδας, πιάτο γνωστό ως «σακσούκα», καθώς και αυγά
με παστρουμά. Τα δύο γνωστότερα ίσως αιγυπτιακά πιάτα είναι το
«φουλ μενταμές», δηλαδή πουρές από φούλια (όσπριο συγγενές με τα
κουκιά), σερβιρισμένος συνήθως με τουρσί και φρέσκια ρόκα για
πρωινό και το «κόσαρι», που γίνεται με φακές ανακατεμένες με ρύζι ή
μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και γαρνιρισμένες με ρεβίθια, τηγανητά
κρεμμύδια.Aλλά και ενα παστίτσιο, τοπικώς γνωστό ως «μακαρόνι
μπεσαμέλ».

Μουτάμπαλ Λαμπνέ Αριάν, Φαχμ, γεύσεις και απολαύσεις μοναδικές
από την χώρα των μύθων και των θεών, διεγείρουν την γαστρονομική
σας φαντασία. Κρύοι και ζεστοί μεζέδες τα «κοφτά», πικάντικα
μπιφτέκια.

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ  –  ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΓΛΥΚΑ
ΤΗΣ

Τα Αιγυπτιακά γλυκά, παρά τα ιδιαίτερα ονόματά τους είναι σε
μεγάλο βαθμό οικεία.

Μπασμπούσα: Η Αιγυπτιακή εκδοχή του σάμαλι,
γαρνιρισμένη με ινδική καρύδα.

Αΐς αλ Σαράγια: Σημαίνει «το ψωμί από το σεράι»
και είναι η αιγυπτιακή παραλλαγή του γνωστού μας εκμέκ.

Λοκμέτ ελ Καντί: Τοπικός λουκουμάς –
κυριολεκτικά μεταφράζεται ως «η μπουκιά του δικαστή».

Ασούρα: Ένα είδος μουχαλαμπίας (κρέμας) από
σιτάρι και γάλα, γαρνιρισμένης με καρύδα και σταφίδες. Αυτό που
εμείς γνωρίζουμε ως ασουρέ ή βαρβάρα.

Ουμ
Αλί
(η μάνα του Αλί):
Ένα πού πλούσιο γλυκό που
γίνεται με σφολιάτα, γάλα, κρέμα, ξηρούς καρπούς, σταφίδες κλπ.,
και ψήνεται στο φούρνο, συνήθως σε ατομικά μπολάκια.

Στα σουκ του Καΐρου, ο ταξιδιώτης θα συναντήσει την Αίγυπτο των
αρωμάτων, των χρωμάτων, των μπαχαρικών.Μια χώρα με τέτοια ιστορία
σίγουρα δεν θα μπορούσε να έχει μια αδιάφορη γαστρονομκή
παράδοση.

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ –
ΣΥΝΤΑΓΕΣ

ΟΥΜ ΑΛΙ 


ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΙΛΟ ΣΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Top