Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

ΠΑΡΙΑΝΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΑΡΩΜΑΤΑ

Το όμορφο νησί με τα λευκά σπίτια, την εκκλησία της Παναγιάς με
τις 100 πύλες και το υπέδαφος με τη «παρία λίθο»,
έχει  εύκρατο κλίμα και τα λεπτά, ξηρά, ορεινά εδάφη ευνοούν
την παραγωγή κρασιών  γλυκών και
αρωματικών, πλούσιων σε οινόπνευμα, χρώμα και σώμα. Τα αμπέλια
«έρπουν» στο χώμα, λόγω των ισχυρών ανέμων. Η αμπελουργία ήταν και
είναι κύρια καλλιέργεια στην Πάρο, καθώς το κρασί μαζί με το
κριθάρι ήταν τα προϊόντα από τα οποία εξαρτιόταν η οικονομία του
νησιού.

Πριν ο βενετικός στρατός κάψει όλα τα λιόδεντρα της Πάρου,
υπήρχε πολύ και εκλεκτό λαδάκι, το οποίο στις μέρες μας παράγεται
ακόμη, σε λιγοστή ποσότητα, από τα φροντισμένα λιοστάσια στις
Λεύκες.

Αν και δεν υπάρχουν στο νησί νερά, οι πεδιάδες καλλιεργούνται με
μεράκι. Κηπευτικά και νοστιμότατα φρούτα, ενώ παλιότερα
σουσάμι, σιτάρι, κριθάρι και όσπρια που συνόδευαν αρμονικά στη
κατσαρόλα και στο φούρνο πέρδικες και αγριοπερίστερα, λαχταριστό
χοιρινό κρέας και υπέροχα αρνιά που τρέφονταν στα σπίτια με ψωμί
και φρούτα.

Σήμερα, η θάλασσα και η χλωρίδα και πανίδα της Πάρου προσφέρουν
στον ουρανίσκο κακαβιά, γούνα, σαλάχι σαλάτα,
τραγανούς κολοκυθοκεφτέδες  και ντοματοκεφτέδες,
ρεβιθάδα,  καράβολους, κάλφα με
σκορδαλιά, ξινομυζήθρες, λαδοτύρια, τυριά της
άρμης, τουλουμίσιες μυζήθρες, γλυκά του
κουταλιού, ραφιόλια, μυζηθροπιτάκια, λαμπροκούλουρα,
λαζαράκια, πετιμεζένιους, σκαλτσούνια, όλα συνοδευμένα από
μεθυστική σούμα.

Οι κάτοικοι της Πάρου, όπως και το σύνολο σχεδόν
των Κυκλάδων είχαν μάθει να είναι ευχαριστημένοι με εκείνα τα λίγα
που τους εξασφαλίζει η γη και η θάλασσα. Η ιδιαιτερότητά της
Κυκλαδίτικης φύσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διατροφικές
συνήθειες.

Οπωροκηπευτικά, αμπέλια και ελιές στις
πλαγιές των λόφων και δίπλα να φυτρώνουν χόρτα, κάπαρη, ρίγανη και
άλλα βότανα. Αυτή είναι η βάση της Παριανής κουζίνας. Το κρέας και
το ψάρι βρίσκονται πολύ αραιά στο  τραπέζι τους. Οι νοικοκυρές
με ευρηματικό τρόπο πάντρευαν τα υλικά με εξαιρετικό γευστικό
αποτέλεσμα. Η απλότητα και οι καθαρές γεύσεις εξακολουθούν να
χαρακτηρίζουν μέχρι και σήμερα την τοπική κουζίνα.

Αξίζει να δοκιμάσετε ρεβίθια που ψήνονται όλη τη
νύχτα σε ξυλόφουρνο, τα σαλιγκάρια γιαχνί, τους καραβόλους με
σκορδαλιά, αμπελοφάσουλα σαλάτα με σκορδαλιά και εξαιρετικούς
ψαρομεζέδες.

Θα σας ενθουσιάσουν επίσης τα ψάρια της Πάρου.
Δοκιμάστε γραβιέρα, ξινομυζήθρα, τουλουμοτύρι. Θέση στην κουζίνα
έχουν και οι ελιές, κυρίως οι ασκούδες. Κρασί από τους φημισμένους
αμπέλους της Πάρου με τις περίφημες ποικιλίες όπως κόκκινη
μανδηλαριά και λευκή μονεμβάσια αλλά και άλλες ποικιλίες όπως η
βάφτρα και το μαύρο Αηδόνι.

Η Πάρος προσφέρει τη φημισμένη
σούμα της ένα δυνατό ποτό το οποίο προέρχεται από
τα σταφύλια (τσάμπουρα) των σταφυλιών και συνοδεύει κάθε είδους
μεζέ.Πρόκειται για την τοπική ρακί, που είναι προϊόν πρώτης
απόσταξης σταφυλιών. Τα ροκοκάζανα παίρνουν φωτιά το φθινόπωρο για
την νέα παραγωγή της χρονιάς.

Μην ξεχάσετε τα παστελάρια αλλά και τους
παραδοσιακούς λαδένιους ζαχαρομπακλαβάδες.Ασφαλής θέση στο
Παριανό τραπέζι έχουν τα Παριανά σύκα τα λεγόμενα «σομωτά» και τα
γλυκά του κουταλιού.Θυμαρίσο μέλι, κάπαρη και καπαρόφυλλα.

Καράβολα με πιλάφι, στιφάδο ή
σκορδαλιά ή αλλιώς Κρητικοί Κοκλιοί (ή χοχλιοί).Όταν οι νησιώτες
αναφέρουν τον όρο σαλιγκάρια εννοούν οποιοδήποτε άλλο εκτός από
Καραβόλους ή Κρητικούς χοχλιούς και το αντίστροφο.

Δοκιμάστε, μαζί με τα τραγανά παξιμάδια,
τα τυριά του νησιού και ιδιαίτερα το πικάντικο λαδοτύρι, το
τουλουμίσιο, τη γραβιέρα καθώς και την ξινομυζήθρα.

Η παριανή κουζίνα έχει μεγάλη αδυναμία
στα λιαστά ψάρια
. Η πικάντικη νοστιμάδα που παίρνει η
σάρκα τους από τις ζεστές ακτίνες του αιγαιοπελαγίτικου ήλιου,
αρέσει πολύ στους ντόπιους αλλά και στους επισκέπτες του νησιού. Οι
«γούνες», όσο κι αν το όνομα ξαφνιάζει,
δεν είναι τίποτε άλλο από τους γνωστούς σε όλους μας κολιούς, που
«ψήνονται» ανοιχτοί στα δύο κάτω από τον καυτό ήλιο για
μια ολόκληρη μέρα. Στη συνέχεια το ψήσιμο συνεχίζεται στα κάρβουνα
και το σερβίρισμα τελειώνει με λίγο λαδολέμονο και ψιλοκομμένο
μαϊντανό. Παριανοί απλώνουν στον ήλιο ακόμη και τις
μαρίδες, το χταπόδι, ακόμη και τις γόπες.

Κρασιά

Η Πάρος είναι το δεύτερο οινοπαραγωγικό νησί των
Κυκλάδων μετά τη Σαντορίνη. Οι σημαντικότερες οινοποιήσιμες
ποικιλίες που υπάρχουν είναι η κόκκινη αιγαιοπελαγίτικη μαντιλαριά
και οι λευκές μονεμβάσια και σαββατιανό. Το πιο φημισμένο κρασί
στην Πάρο, με το βαθυκόκκινο χρώμα και το πλούσιο άρωμα, είναι το
ερυθρό και ξηρό ΟΠΑΠ, το οποίο προέρχεται από τους λιγοστούς πλέον
αμπελώνες, που είναι φυτεμένοι με την πρώτη ποικιλία, τη
μαντιλαριά.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο νησί υπάρχει μία
εκκλησία αφιερωμένη στον Άϊ-Γιώργη τον Μεθυστή (όπως και στην
Κρήτη). Αυτό και μόνο, αλλά και μία βόλτα στους «χαμηλούς»
αμπελώνες της, θα σας πείσει.

Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών της
Πάρου
, ιδρύθηκε το 1929 και είναι από τους πρώτους στην
Ελλάδα. Σήμερα περιλαμβάνει 11 Συνεταιρισμούς, με 1.300
εγγεγραμμένους . Το οινοποιείο της συγκεντρώνει κάθε χρόνο το 80%
της παραγωγής σταφυλιών του νησιού.

Από το 1999 έχει δημιουργήσει ένα νέο
υπερσύγχρονο τυροκομείο με παραγωγή εξαιρετικών γαλακτοκομικών
προϊόντων.

Στην Πάρο γίνεται γιορτή τον
Αύγουστο
. Στα ουζερί του νησιού, εκτός από το λιαστό
χταποδάκι, θα σας περιμένουν δεκάδες
ειδών «κεφτέδες», που μπορεί να περιέχουν ό,τι βάλει
ο νους σας, ξαλμυρισμένο μπακαλιάρο, ταραμά, χταπόδι ψιλοκομμένο,
μανιτάρια, με μπροστάρη τον πικάντικο κρεμμυδοκεφτέ με το μπόλικο
δυόσμο και την επίγευση από τη γλύκα του κρεμμυδιού.

Στην Πάρο τα πανηγύρια  είναι
αφορμή για διασκέδαση.
Μουσική, χορός και φαγοπότι. Στα
πανηγύρια συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι, συμβάλλουν ο καθένας με το
δικό του τρόπο. Λίγη σούμα ή κρασί, πίτες, ρεβιθάδα και κάθε λογής
νοστιμιά. Τα πανηγύρια γνωστά στις πλατείες και στη προαύλια των
εκκλησιών την παραμονή και ανήμερα στις γιορτές των Αγίων.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ   –
ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ

Κολιτσανοκεφτέδες: Στην Πάρο, οι
μικρές «ανεμώνες» της θάλασσας δεν τηγανίζονται απλά με
αλεύρι, όπως στη Μύκονο, αλλά γίνονται κεφτέδες με την
προσθήκη  τυριού, κρεμμυδιού, δυόσμου και με λίγο αλεύρι.

Λαδένιοι: Μικρά μπισκότα με
ελαιόλαδο και μπαχαρικά που στο τέλος μελώνονται.

Πάντρεμα του Φάβα: Κοινό πιάτο
σε όλες τις Κυκλάδες και την Κρήτη, για τη φάβα της προηγούμενης
ημέρας, την οποία μαγειρεύουν με λίγο κρεμμύδι και ελαιόλαδο. Σε
άλλα μέρη τη μαγειρεύουν με σάλτσα ντομάτας.

Πατούδα: Κατσικάκι γεμιστό με
ρύζι, συκωτάκια, τυρί και σταφίδες.

Σουγλί: Μικρά ψαράκια -γόπα,
μαρίδα- λιαστά στον ήλιο. Έπειτα βουτιούνται σε χυλό και
τηγανίζονται.

Σούμα: Ποτό δυνατό, το οποίο
προέρχεται από τα στράφυλα (τσάμπουρα) των σταφυλιών.

 

Top