ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΥΖΙΝΕΣ &
ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Το ιταλικό φαγητό είναι υγιεινό, τα υλικά – κρέας, ψάρι, φρούτα και
λαχανικά – φρέσκα και η ποιότητα ασύγκριτη. Επίσης, σε κάθε περιοχή
υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία, ενώ ο τρόπος μαγειρέματος είναι
γρήγορος και απλός.
Το διασημότερο προϊόν –
τα ζυμαρικά – προσφέρεται σε
αμέτρητες παραλλαγές. Το ιταλικό «πρόχειρο
φαγητό» – η πίτσα– είναι
ασυναγώνιστη σε γεύση, ενώ ταγλυκά και
τα παγωτά είναι πραγματικός
πειρασμός.
Στην πραγματικότητα, η ιταλική κουζίνα είναι ένας
συνδυασμός από διάφορες τοπικές κουζίνες.
Βόρεια Ιταλία: Λομβαρδία –Κοιλάδα της Αόστης –
Πεδεμόντιο
Πατρίδα του πανετόνε, της πολέντα, των πηγών του Σαν Πελεγκρίνο,
του τυριού γκοργκοντζόλα από την ομώνυμη πόλη, της άσπρης τρούφας
από την Άλμπα, των κριτσινιών από το Τορίνο και πολλών αλλαντικών
(διάσημο σαλάμι του Μιλάνου). Πατρίδα της ιταλικής σαμπάνιας (Asti
Spumante από την ομώνυμη πόλη), των κρασιών Barolo & Nebbiolo,
του καμπάρι και των αποσταγμάτων, της grappa.
Η κουζίνα του Μιλάνου
Ossobucco. Φέτες από
μοσχαρίσιο πόδι με το κόκαλο στην κατσαρόλα με κρασί.
Risotto alla Milanese. Ριζότο με σαφράν και
μεδούλι.
Minestrone alla Milanese. Σούπα με πολλά
λαχανικά.
Costoletta alla Milanese. Πολύ λεπτή κοτολέτα
πανέ.
Βόρεια Ιταλία: Βενετία –Εμίλια Ρομάνια
Ορυζώνες του Πάδου, σιτηρά, οπωροκηπευτικά, εκτεταμένοι
αμπελώνες (Βερόνα – Ούντινε) κρασιά Soave, Valpolicella κ.ά.
Προσιούτο και παρμεζάνα από την Πάρμα. Αλλαντικά από την Μπολόνια
(λουκάνικα, μορταντέλα). Ξίδι, μπαλσάμικο από την Μαδένα. Τυρί
προβολόνε από την Πιαντσένζα.
Η κουζίνα της Βενετίας
Fegato alla veneziana. Τηγανητό μοσχαρίσιο συκώτι με άφθονα κρεμμύδια.
Risi e
bisi. Πιάτο με ρύζι και μπιζέλια
που το προσέφεραν στο δόγη της Βενετίας τη ημέρα της γιορτής του
Αγίου Μάρκου.
Carpaccio. Ωμό, μαριναρισμένο
μοσχαρίσιο φιλέτο, κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες. Εμπνευστής του
ήταν ο διάσημος ζωγράφος του 15ουαι. Vittore
Carpaccio.
Η κουζίνα της Μπολόνια
Tortellini al brood. Κλασικό πιάτο με τορτελίνι σε ζωμό βοδινού.
Spaghetti alla Bolognese. Ο πιο διάσημος
συνδυασμός σάλτσας ντομάτας με κιμά πάνω από μακαρόνια.
Fritto misto alla Bolognese. Ποικιλία από
λαχανικά, μπουκιές από αρνάκι και κοτόπουλο πανέ.
Κεντροδυτική Ιταλία: Λιγουρία – Τοσκάνη – Ούμπρια
Περιοχή των φασολιών, των μανιταριών, της focaccia (λεπτό ψωμί),
αλλά και περιοχή των αμπελώνων του Chianti (San Gimignano). Λιμάνια
Λιβόρνο και Bιαρέτζιο με τις ψαρόσουπες cacciucco. Περιοχή της
Περούτζια με τις διάσημες σοκολάτες (bacci) και του Ορβιέτο με το
ομώνυμο κρασί.
Η κουζίνα της Φλωρεντίας
Fagioli all’uccelletto. Φασόλια μαγειρευμένα σαν πουλάκια δηλαδή σαν κυνήγι, με το χαρακτηριστικό άρωμα δεντρολίβανου.
Bistecca alla
fiorentina. Τεράστια μπριζόλα
μοσχαρίσια που μόνο το αμερικάνικο Τα-bone steak της παραβγαίνει σε
μέγεθος.
Ribollita. Σούπα ξαναβρασμένη
από υπόλοιπα του κυριακάτικου δείπνου με προσθήκη πράσου, καρότου
και ρυζιού και άρωμα από φρέσκια μέντα.
Arista alla
fiorentina. Καρέ χοιρινού
αρωματισμένο με δεντρολίβανο και σκόρδο. Το όνομά του το πήρε από
την Εκκλησιαστική Σύνοδο της Φλωρεντίας το 1430, όταν οι ορθόδοξοι
ιεράρχες που το δοκίμασαν σηκώθηκαν και αναφώνησαν «Άριστα»!
Κεντρική Ιταλία: Λάτιο –Καμπανία
Ελαιώνες, φρούτα, εσπεριδοειδή, αμπελώνες (κρασί Frascati) και
τυρί μοτσαρέλα.
Η κουζίνα της Ρώμης
Braccilette al scottadito. Παϊδάκια που σου καίνε τα δάχτυλα, όταν τα τρως.
Pollo alla
diavola. Το εκρηκτικό πιάτο, όπου
συναντιέται η κουζίνα της Ρώμης με την κουζίνα της Τοσκάνης.
Κοτόπουλο κομμένο στη μέση, χτυπημένο πολύ για να λεπτύνει, και
όπως το λέει ο τίτλος του, πατημένο στο πιπέρι.
Suplli al
telephono. Μπαλάκια ρυζιού με
γέμιση από μαλακό τυρί που, δαγκώνοντάς τα, ξεπηδάει σαν κλωστή που
μοιάζει με καλώδιο τηλεφώνου.
Provatura. Μαλακό τυρί από
γάλα βουβαλίσιο.
Saltibocca alla
romana. Φιλετάκια μοσχαριού
αγκαλιασμένα από μια λωρίδα προσιούτο, πιασμένα με οδοντογλυφίδα
και σοταρισμένα με γλυκό κρασί Marsala, αρωματισμένα με
δεντρολίβανο.
Η κουζίνα της Νάπολης
Pizza Margarita. Η πίτσα που ετοίμασαν οι Ναπολιτάνοι προς τιμή της βασίλισσας Μαργαρίτας, όταν το βασιλικό ζεύγος, επισκέφτηκε την Νάπολη. Η πίτσα έχει τα χρώματα της ιταλικής σημαίας που της δίνουν η μοτσαρέλα για το άσπρο, ντομάτα για το κόκκινο και ο βασιλικός για το πράσινο.
Mozzarella
caprese. Σαλάτα με φέτες
μοτσαρέλας και ντομάτας ανάμεσα σε φύλλα βασιλικού.
Coniglio alla
cacciatora. Κουνέλια που έχουν
παχυνθεί με αμπελόφυλλα και κουκούτσια σταφυλιού και είναι
μαγειρεμένα με αρωματικά χόρτα σαν κυνήγι.
Scaloppine alla
pizzaiola. Φιλετάκια στη σχάρα με
σάλτσα πιτσαϊόλα (ντομάτα, σκόρδο, ρίγανη, ελαιόλαδο).
Ανατολικές ακτές: Περιοχή Αμπρούτζι και Μολίσε
Περιοχή με έντονη ελληνική επιρροή που παραμένει εμφανής και
στην κουζίνα και στη γλώσσα. Περιοχή της Cucina Povera. Από τα πιο
γνωστά προϊόντα του Abruzzo, το τυρί Cacciocavallo, που το
κρεμούσαν οι βοσκοί στο άλογο και έτσι ωρίμαζε σαν δύο μπάλες
κρεμασμένες στα πλάγια της σέλας. Άλλο γνωστό τυρί η μαλακιά
Scamorza.
Νότια Ιταλία: Απούλια – Καλαβρία – Μπασιλικάτα – Σικελία – Σαρδηνία
Δημητριακά, ελαιώνες, λαχανικά,
εσπεριδοειδή, ζυμαρικά δίχως βούτυρο και αυγά. Πολλά χοιρινά,
αρνιά, ξιφίας και ψάρια από την Αδριατική και το Ιόνιο. Περιοχή των
τυριών Ricotta και Provolone.
Η κουζίνα της Σικελίας
Caponatta siciliana. Ραγού μελιτζάνας με κάπαρη, κουκουνάρι και βασιλικό.
Sarde a
beccaficu. Φιλέτα σαρδέλας
γεμιστά με κουκουνάρια, σταφίδες και άρωμα δάφνης.
Spaghetti al
tonno. Σπαγγέτι με σάλτσα τόνου
από τη Μεσόγειο.
Penne alla
Norma. Πένες με σάλτσα ντομάτας,
μελιτζάνας και τριμμένο τυρί ρικότα. Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του
συνθέτη της όπερας «Νόρμα» Vincenzo Bellini που ήταν γεννημένος
στην Κατάνη.
